آموزش Java Script

در اين قسمت شما با نرم افزار Java Script كامل آشنا ميشيد

1- غلط املايي :

در نوشتن window، دقت كنيد.

ويندو، به صورت مفرد است. با نام سيستم عامل ويندوز، اشتباه نگيريد.

يا document و Mouse، جاي حروف o و u را اشتباه نكنيد.

يا كلماتي كه از لحاظ املايي، نزديك هم هستند؛

مانند white (سفيد) with (با) While (حلقه).

2- كلمات رزرو شده و كليدي :

خيلي از كلمات برنامه‌نويسي، كلمات رزرو شده هستند

يعني كلماتي كه از قبل در آن زبان، مورد استفاده قرار گرفته و داراي معناي خاصي هستند.

از اين كلمات نمي‌شود به عنوان نام چيز ديگري، مانند تابع، استفاده كرد.

3- كلمات كليدي :

در نوشتن اين كلمات، خيلي دقت كنيد

مخصوصا در بزرگ و كوچك بودن حروف.

همه متد و دستورها، در جاوا اسكريپت، با حرف كوچك، نوشته و شروع مي‌شود

الا موارد خاصي مانند Array. البته شايد يك كلمه تركيبي باشد؛

چون هميشه اينگونه نوشته مي‌شود new Array.

4- دستورات تركيبي :

يعني دستوراتي كه از دو يا سه كلمه، تشكيل شده‌اند.

مانند setTimeout, onMouseover كه از سه كلمه، تركيب شده‌اند.

اولين كلمه اين دستورات، با حرف كوچك شروع شده، و دومين كلمه، با حرف بزرگ.

5- نام گذاري :

اسم بي‌مسمّي شنيده‌ايد؟ اسمي كه با شخص يا شيي ناميده شده، ربطی ندارد

مثل اينكه به يك سگ سياه، بگوييم سفيد برفي.

اسمي كه براي اشيا يا دستورات خود، انتخاب مي‌كنيد، بايد جنس و كار آن را نشان دهد.

مثلا مي‌خواهم تابعي بنويسم كه مطالب يك فرم را ارسال كند.

نام دكمه ارسال را btnSubmit گذاشته، و نام تابع را funSubmit مي‌گذارم.
btn = مخفف button (دكمه)
fun = مخفف function (تابع)

استفاده از مخفف نوع اشيا، در راهنمايي شما يا

كساني كه از برنامه‌يتان بازديد مي‌كنند، بسيار كمك مي‌كند.

6- مرتب نويسي :

كدها بايد طوري نوشته شود كه خوانا و واضح باشد.

شايد در برنامه‌هاي كوتاه، ضرورتي براي اين كار ديده نشود

اما در كدهاي عريض و طويل و پيچيده كه از دهها تابع ساخته شده‌اند، اين امر، ضروري است.

به ترتيب و چينش اين كدها دقت كنيد:


<script>
function funForm()
{
if (Form1.Name.value == '');
{
alert ('پيام');
Form1.Name.focus();
returnfalse;
}
}
</script>


رعايت سر شاخه و زير مجموعه، در اين برنامه، نمايان است.

يك مجموعه داريم كه تابع ما است. داخل آن تابع، يك شرط نوشته شده، و داخل آن شرط، چند دستور.

با فاصله دادن آنها از كناره سمت چپ صفحه،

آنها را از هم مجزا مي‌كنيم. به قرار گرفتن كُرشه‌ها، دقت كنيد.

7- پايان دستور :

در پايان هر دستور، از نقطه ويرگول ( استفاده كنيد.

برنامه نويسي :
زبان برنامه نويسي، وسيله‌اي است براي ساختن برنامه و نرم‌افزار مورد نياز ما.

به طور كلي مي‌توانيم برنامه‌هاي خود را به دو گروه، تقسيم كنيم:
1- برنامه‌هايي كه در محيط رايانه، استفاده مي‌شوند.
2- برنامه‌هايي كه در محيط وب و اينترنت قابل استفاده هستند.

زبان كاربري :

بعضي از زبانهاي برنامه نويسي تحت وب، در طرف كاربر و كلاينت (Client) اجراء مي‌شود.

JavaScript, JScript, VBScript.

زبان سِـروري :

زبانهاي برنامه نويسي تحت وبي كه در طرف سرور (Sserver) اجراء مي‌شود.

asp, php.

جاوا اسكريپت :

با جاوا اسكريپت، مي‌توانيم برنامه‌اي بنويسيم كه هم در رايانه و هم در محيط اينترنت، قابل اجراء باشد.

البته زادگاه اصلي آن، اينترنت است.

جاوا اسكريپت، از آن دسته از زبانهاست كه در طرف كاربر، عمل مي‌كند.

Object (شي) :

هر چيزي كه در صفحه ما وجود دارد، يك شي حساب مي‌شود و مي‌توان از آن استفاده كرد و تغييرش داد.

اولين شي موجود، خود صفحه و سند (document) است، كه قبلا با آن آشنا شده‌ايد.

Properties (خصوصيات) :

هر شي، يك مشخصات و خصوصياتي دارد كه بيانگر كمّيت و كيفيت آنست.

مثلا يك سند، داراي اين خصوصيات است:

پس زمينه، عنوان (Title)، نوار وضعيت (Status)، نوار پيمايش (Scroll)، متن (Text)، لينك (Link).

Methods (متُد) :

کاري که اشياء مي‌توانند انجام دهند، متد ناميده مي‌شود.

مانند باز كردن يا بستن پنجره. شالوده و اصل يك زبان برنامه نويسي، متدهاي آن برنامه است

، كه ما بايد آنها را به خوبي ياد گرفته و در جاي مناسب استفاده نماييم.

متدها، توسط سازندگان زبان برنامه نويسي، نوشته و تهيه مي‌شود و ممكن است

در نسخه‌هاي جديد آن زبان، تغيير داده شده، اضافه و تكميل شود.

Event (رويداد) :

رويداد، عملياتي است كه كاربر، در يك صفحه انجام مي‌دهد.

بعضي از رويدادها مشترك و عمومي هستند و بعضي مخصوص يك شي.

بعضي از اين رويدادها را براي شما دسته بندي كرده‌ام كه حتما ذخيره نموده و به مرور آنرا كامل كنيد.

شرط:

يكي از ابزار و دستورات مهم هر زبانِ برنامه نويسي، شرط است.

ادات شرط :

1. if
2. switch ... case

معروفترين ادات شرط، if است.

ساختمان شرط :

• جمله شرطي، از سه قسمت اصلي، تشكيل شده است.
1- ادات شرط: كلمه‌اي كه شرط را مي‌رساند؛ مانند اگر.
2- شرط: جمله‌اي كه شرطِ انجام كاري، واقع شده.
3- مشروط يا جزا: جمله‌اي كه جزاي شرط و در جواب آن آمده؛

يعني در صورت تحقق شرط، آن نيز به وقوع مي‌پيوندد.

Operators (عملگرها) :

در برنامه نويسي، از علامت و نشانه‌هايي استفاده مي‌شود

كه به آن عمگر گفته مي‌شود. يكي از انواع عمگرها، عمگر شرطي مي‌باشد.

عمليات برنامه نويسي :

• يك عمليات برنامه نويسي، داراي سه بخش، است.
1. دريافت داده. در اين قسمت، اسكريپت، اطلاعاتي را كه نياز دارد، مي‌گيرد.
2. پردازش داده. در اين قسمت، اطلاعاتي كه تهيه كرده، تجزيه و تحليل مي‌كند.
3. نمايش داده. در اين قسمت، اطلاعات پردازش شده را، ارائه مي‌كند.

ثابت و متغير :

بعضي از اطلاعاتي كه يك برنامه، به دست مي‌آورد، ثابت (Constant) است، و بعضي، متغير (Variable).

متغير به اين معني كه يك چيز ثابت، مشخص و از پيش تعريف شده نيست.

آنچه كه برنامه نويس، بيشتر با او سر و كار دارد، متغير است.

انواع متغير :

1- رشته‌اي (String):حروف و كلمه
2- عددي (Number):اعداد و ارقام (اعداد صحيح و اعشاري)
3- منطقي (Boolean):بله و خير

متغير سراسري، عمومي (Global گلوبال)
اگر متغير را خارج از تابع بنويسيد، عمومي است؛ چون مي‌شود در سرتاسر برنامه، آنرا صدا زده و مورد استفاده قرار داد.

متغير محلي، خصوصي (Localلوكال)
اگر متغيري را داخل تابع تعريف كنيد، خصوصي است؛

يعني فقط در همان محل و همان تابع، كابرد دارد،

و بيرون از آن، نه مي‌شود صدا زد و نه مي‌شود استفاده كرد.

زمان :

زمان، داراي اجزا مختلف است

يعني انسان، آنرا به بخشهاي مختلف تقسيم كرده تا قابل استفاده باشد.

قسمتي از آن،تاريخ (سال، ماه، هفته و روز) نام دارد،

و قسمتي از آن، به اجزا كوچكتر (ساعت، دقيقه و ثانيه) تقسيم شده،

وساعت، ناميده مي‌شود. البته معيار تاريخ در برنامه نويسي، ميلادي است.

براي تبديل به شمسي يا قمري، بايد از برنامه نويسي استفاده كنيد.

تابع :

تابع يا همان فانِكشين (Function)، مجموعه‌اي از يك يا چند كد است

كه در يك جا جمع شده و داراي نام شده‌اند.

آرگومان: گاهي، داخل پرانتزي كه بعد از نام تابع قرار مي‌گيرد،

چيزي نوشته مي‌شود به نام آرگومان كه يك نوع متغير است.

آرايه :

آرايه، مجموعه‌اي از چند داده (ثابت و متغير) است كه به عنوان يك واحد شناخته شده و اعضاي آن، با كد، مشخص شده‌اند.

به عبارت ديگر، تعدادي از اطلاعات كه در كنار هم قرار گرفته‌اند

و يك وجه مشترك داشته و به يك نام خوانده مي‌شوند.

حلقه :

يكي ديگر از ويژگيهاي مفيد جاوا اسكريپت و همچنين ساير زبانهاي برنامه نويسي،

توانايي ايجاد حلقه‌هاي تكرار، يا اجراي گروهي از دستورالعملها به صورت تكراري است.

اين، يكي از كارهايي است كه رايانه‌ها قادرند تا به خوبي آنها را انجام دهند، و آن چيزي نيست

جز انجام كارهاي تكراري با دقت بالا.

در برنامه‌هاي اسكريپت، از حلقه‌هاي تكرار به عنوان يك ابزار قوي و مهم، استفاده‌هاي فراواني مي‌شود.


ادات حلقه :

• از روشهاي مختلفي براي ايجاد حلقه، استفاده مي‌شود.

1. for
2. While
3. do ... while

معروفترين ابزار حلقه، for است.

ساختمان حلقه :

1. ابتداي حلقه:a = 0. اين عدد، شروع و ابتداي حلقه را معيّن مي‌كند.
2. انتهاي حلقه: a < 10. اين عدد، حداكثر و انتهاي حلقه - به عبارت ديگر، 3. افزايش يا كاهش: اين پارامتر، مشخص مي‌كند تعداد تكرار دستورات - را مشخص مي‌كند.
كه حلقه، در هر بار اجرا، يك واحد زياد شود يا كم.
4. جواب حلقه: حلقه، بي شباهت به شرط نيست. به عبارت ديگر: اگر متغير ما (a)، از 0 تا 10 تداوم داشت، نمايش پيام، ادامه داشته باشد.

فرم :

فرم وسيله‌اي است براي دريافت اطلاعات از كاربر.

method = نوع ارسال اطلاعات را معين مي‌كند، كه دو نوع است: post, get.

اين دو روش با تفاوتهايي، عمليات ارسال را انجام ‌مي‌دهند. روش پُست، عمومي‌تر است و از لحاظ امنيتي، برتري دارد.

اگر متد را ننويسيد، از پُست، استفاده مي‌شود.

action = محلي را نشان مي‌دهد كه اطلاعات، براي پردازش،

به آنجا ارسال خواهد شد؛ يعني آدرس يك صفحه است، كه در اينجا

براي مثال، test.htm را انتخاب كرده‌ام.

name = نام فرم.

onSubmit = يك رويداد است. تابعي را كه در جاوا اسكريپت، نوشته‌ايد را صدا مي‌كند.

Get - Post = تفاوت بين اين دو، در چگونگي ارسال اطلاعات از فرم، به اسكريپت پردازشگر است.

اگر از روش گت، استفاده كنيد، مقدار اطلاعاتي كه مي‌توانيد ارسال كنيد، محدود است.
با استفاده از روش get، اطلاعات به دست آمده از فرم، به عنوان بخشي از يك URL، انتقال مي‌يابد؛ اما در روش post، اطلاعات، در حقيقت به صورت نامرئي، منتقل مي‌شود. اگر براي مثال، در روش گت، كاربر، يك رمز عبور را در فيلد پسورد، بنويسد، و فرد ديگري نيز در حال مشاهده صفحه نمايش كاربر باشد، به راحتي مي‌تواند از رمز عبور كاربر، آگاه شود. به عبارت ديگر، اين روش، در سطح امنيتي پايين‌تري از روش پست مي‌باشد.
صفحه‌اي كه حاوي فرمي با مشخصه گت است، مي‌تواند نشانه گذاري (Bookmark) شود؛ در حالي كه در روش پست، اين كار، ممكن نيست.
اشاره‌گر :

اشاره‌گر (Cursor) همان شكلي است كه با حركت موس،

در مانيتور، حركت مي‌كند و نمادي از انگشت و دست شماست براي اشاره به اشياء داخل صفحه.

كـُد (Code): دستور و فرماني كه به زبان برنامه نويسي، نوشته شده.

تَـگ (Tag): كوچكترين جزء يك كد. مثلا تگ سر = ؛ تگ بدنه = ؛ تگ اسكريپت = . هر تگ بايد در داخل اين دو علامت ، قرار گيرد.

پارامتر (Parameter): مقداري كه براي تگ، نوشته مي‌شود. مثلا براي تگ خط، معيّن مي‌كنيم كه از چه نوعي، به چه اندازه‌اي و چه رنگي باشد.

مثال: كلمه ‍Color، در تگ Font، پارامتري است كه رنگ متن را مشخص مي‌كند.

پارامتر را شايد بتوان اين گونه تعريف كرد كه "قيد حالت است براي تگ". تگ اسكريپت، هم داراي پارامترهايي است.

document = سند، صفحه جاري، پنجره‌اي كه در آن كار مي‌كنيد

document.bgColor = رنگ پس زمينه سند

new Date: متدِ زمان به صورت كلي و مطلق است. بعد از آن بايد نوع زمان خود را مشخص كنيد

يعني چه قسمتي از زمان را مي‌خواهيد بدانيد؛ سال، ماه، هفته، روز و ... . به تنهايي چيزي را نشان نمي‌دهد.

toLocaleString: متدي براي به دست آوردن زمان كامل (تاريخ و ساعت) است كه به عنوان خصوصيت، براي زمان كلي استفاده مي‌شود.

document.write: متدي كه براي نوشتن متن در صفحه استفاده مي‌شود.

document.writeln: مانند دستور قبلي عمل مي‌كند؛ با اين تفاوت كه يك فاصله تا رشته قبلي، ايجاد مي‌كند.

; : به اين علامت، سِمي كالـِن گفته مي‌شود كه در پايان هر دستور، مي‌آيد؛ هر چند در جاوا، اجباري نيست.

// : به اين علامت، كامنت (Comment) گفته مي‌شود كه براي نوشتن توضيح، در ميان كدهاي برنامه نويسي است.

هر عبارتي كه بعد از اين علامت بيايد، توسط برنامه، خوانده و اجرا نمي‌شود و صرفا ً توضيحي است كه برنامه نويس، يادداشت كرده.

ID: آي‌دي، همان نام (Name) شي است؛ البته گاهي در عمل تفاوتهايي با هم دارند.

innerText: با اين دستور، متن يك تگ در قسمت بدنه نمايش داده مي‌شود؛ و مي‌توانيم آنرا تغيير داده و ويرايش كنيم.

outerHTML - innerHTML - outerText: اين 3 متد، شبيه دستور قبلي است؛ البته با كمي تفاوت.

setTimeout: دستور تايمر و زمان شمار است. بعد از آن، يك جفت پرانتز، قرار دارد كه داخلش، دو پارامتر نوشته مي‌شود:

1. اسم چيزي است كه قرار است اجرا شود؛ مانند يك تابع.

2. زماني كه تايمر در آن فعال خواهد شد. واحد زمان، ميلي ثانيه است. (1000 = يك ثانيه)

setInterval: دستور تايمر و زمان شمار است. مانند دستور قبل، عمل مي‌كند.

Table = جدول.

Row = سطر، ستون افقي.

Cell = سلول، خانه‌هاي جدول.

window = شي صفحه است، كه داراي متدهاي مختلفي است.

window.scroll = متد اسكرول صفحه. داخل پرانتز، دو پارامتر دارد كه دو عدد هستند كه موقعيت صفحه را نشان مي‌دهند.

اولي، موقعيت فعلي صفحه؛ دومي، موقعيتي كه بايد به آنجا برسد.

window.scrollTo - window.scrollBy = دو متد ديگر از parent هستند. با تمرين، به دست آورديد كه چه كاري انجام مي‌دهند.

parent = معادل window است و در مورد اسكرول، مي‌تواند به جاي آن قرار گيرد.

معرفی عملگرهای مورد استفاده در JavaScript

در جاوا اسکرپت برای جمع، تفریق، مقایسه و بسیاری از عملیات دیگر از عملگرها استفاده می کنیم. عملگرها به چند دسته تقسیم می شوند : عملگرهای محاسباتی، مقایسه ای، جایگزینی، منطقی، رشته ای، و شرطی. در ادامه به ارائه توضیحاتی برای هر نوع از این عملگرها خواهیم پرداخت.
عملگرهای محاسباتی

از این نوع عملگرها برای انجام عملیات ریاضی نظیر جمع و ضرب استفاده می شود. می توانید این عملگرها را در اینجا مشاهده کنید ( در مثال زیر متغیر x را برابر 8 و متغیر y را برابر 4 در نظر بگیرید ) :
نام عملگر مثال نتیجه
جمع + x + y 12
تفریق - x - y 4
ضرب * x * y 32
تقسیم / x / y 2
باقیمانده % 9 % y 1
افزایش ++ x++ 9
کاهش -- x-- 7

از عملگرهای افزایش و کاهش به ترتیب برای افزودن 1 به مقدار قبلی و کم کردن 1 از مقدار قبلی استفاده می شود.
عملگرهای جایگزینی

این عملگرها ترکیبی از عملگرهای دیگر هستند و به همین دلیل آنها را عملگرهای ترکیبی هم می نامند. می توانید این عملگرها را در جدول زیر مشاهده کنید ( در مثال زیر متغیر x را برابر 8 و متغیر y را برابر 4 در نظر بگیرید ) :
نام عملگر مثال عبارت معادل
انتساب = x = 8 x = 8
انتساب جمع += x += y x = x + y
انتساب تفریق -= x -= y x = x - y
انتساب ضرب *= x *= y x = x * y
انتساب تقسیم /= x /= y x = x / y
انتساب باقیمانده %= x %= y x = x % y
عملگرهای مقایسه ای

از این عملگرها برای مقایسه دو مقدار استفاده می شود که شامل عملگرهای زیر هستند.

در جدول زیر مقادیر x و y و z را مطابق زیر در نظر بگیرید و توجه داشته باشید که مقدار متغیرهای x و y عددی و مقدار متغیر z از نوع رشته ای است :
x = 4;
y = 8;
z = "4";
نام عملگر مثال نتیجه
تساوی == x == z True
همانی === x === z False
نامساوی != x != y True
بزرگتر از > x > y False
کوچکتر از < x < y True
بزرگتر یا مساوی >= x >= z True
کوچکتر یا مساوی <= x <= y True

تفاوت عملگر تساوی با عملگر همانی در این است که در عملگر تساوی نوع متغیر ها در نظر گرفته نمی شود و اگر مقدار متغیرها با هم برابر باشد حتی اگر از یک نوع هم نباشند نتیجه True خواهد بود. ولی در عملگر همانی باید متغیرها مقداری مساوی داشته باشند و از یک نوع هم باشند تا نتیجه True باشد.
عملگرهای منطقی

این عملگرها برای انجام عملیات منطقی بر روی دو عبارت به کار می روند ( در مثال زیر متغیر x را برابر 8 و متغیر y را برابر 4 در نظر بگیرید ) :
نام عملگر مثال نتیجه
نقیض ! !(x==y) True
!(y==3) False
و && (x=4 && y= True
(x>4 && y= False
یا || (x>4 || y= True
(x>4 || y> False
عملگر رشته ای

از این عملگر برای چسباندن دو رشته به هم استفاده می شود. مثلاً برای اتصال دو متغیر از نوع رشته از این عملگر استفاده می شود.
نام عملگر مثال
عملوند رشته ای +
a = 'طراحی وب';
b = 'با جاوا اسکرپت';
c = a+b;

در مثال بالا مقدار متغیر c این است : 'طراحی وببا جاوا اسکرپت'
برای ایجا فاصله بین کلمه وب و کلمه با می توانیم یک فاصله خالی به یکی از متغیرهای a یا b اضافه کنیم یا با استفاده از عملوند رشته ای یک فضای خالی به متغیر c اضافه کنیم :
a = ' طراحی وب';
b ='با جاوا اسکرپت';
c = a+b;
------------------------------
a = 'طراحی وب';
b ='با جاوا اسکرپت';
c = a+' '+b;

در نتیجه کد بالا مقدار متغیر c به این صورت خواهد بود : 'طراحی وب با جاوا اسکرپت'
عملگر شرطی

در جاوا اسکرپت نوعی عملگر وجود دارد که بسته به شرایط مقداری را به یک متغیر تخصیص می دهد به این عملگر عملگر شرطی می گویند. ساختار این عملگر به صورت زیر است :
VAR_NAME=(شرط)?value1:value2

این عملگر در صورتی که شرط برقرار باشد مقدار اول را به متغیر می دهد و در صورت برقرار نبودن شرط مقدار دوم را به متغیر تخصیص می دهد. به مثال زیر توجه کنید :
age_group=(age>18)?'زیر سن بلوغ':'بزرگسال'

در این مثال اگر متغیر age بزرگتر از 18 باشد مقدار 'بزرگسال' به متغیر age_group تخصیص داده می شود و در صورتی که متغیر age کوچکتر از 18 باشد مقدار 'زیر سن بلوغ' به عنوان مقدار متغیر age_group قرار می گیرد.

نمایش پیام هشدار در صفحه با استفاده از جاوا اسکرپت

آیا مایلید یکی از آن کادر هایی که ناگهان ظاهر می شوند و معلوم نیست از کجا آمده اند را به صفحه خود اضافه کنید؟ بسیار خوب بیایید با کادر هشدار شروع کنیم که به بیننده چیزهایی را که شما می خواهید می گوید.

این فرمان هشدار است:
alert('متنی که می خواهید به بازدید کننده نشان داده شود')

حالا برای استفاده از آن ما باید آنرا در یک فرمان دیگر قرار دهیم. بیایید آنرا در یک فرمان آشنا مثل فرمان onMouseover استفاده کنیم. اسکرپت مقابل باعث ظاهر شدن یک کادر هشدار وقتی که ما نشانگر ماوس خود را روی لینک به وجود آمده قرار می دهیم می شود. مثلاً در لینکی که نمی خواهیم بیننده کلیک کند:
<a href="alert.php" onmouseover="alert('Insert your message here')">
ماوس خود را روی این لینک قرار دهید
</a>

آنرا امتحان کنید. فقط ماوس خود را روی آن قرار دهید:

ماوس خود را روی این لینک قرار دهید

در ابنجا به ارائه توضیحاتی در مورد دستورات جاوا اسکرپت استفاده شده در کد بالا می پردازیم :

* onmouseover :
این رویداد مسئولیت اجرای کد جاوا اسکرپت موجود در خود را وقتی که ماوس روی آن قرار می گیرد بر عهده دارد. (' ')alert :
این تابع متنی را که به عنوان مقدار آن قرار گیرد در یک کادر محاوره ای با یک دکمه OK نمایش می دهد.

بسیار خوب، یک روش دیگر هم وجود دارد که بیشتر باعث گیج شده بیننده می شود. آن هم کادر هشدار به محض باز شدن پنجره است. شما با این روش می توانید مطالبی را که می خواهید به بیننده خود بگویید قبل از باز شدن صفحه به او نشان دهید.

برای ساختن این نوع کادر هشدار فرمان هشدار را بین <head> و <head/> قرار دهید. برای این کار باید از تگهای <script> که در اول فصل با آن آشنا شدیم استفاده کنیم تا کدهای جاوا اسکرپت بین بقیه کدها تشخیص داده شوند:
<head>
<script language="javascript">
<!-- hide from old browsers
alert('به این صفحه خوش آمدید ');
//-->
</script>
</head>

فرمان بالا یک کادر محاوره ای را وقتی که بیننده صفحه شما را باز می کند نشان می دهد. وقتی که OK را کلیک کنید بارگذاری صفحه ادامه پیدا می کند.

آیا می خواهید آنرا امتحان کنید؟ لینک زیر را کلیک کنید و به صفحه آزمایشی که ما برای این فرمان ساخته ایم بروید:

!پیام هشدار به محض باز شدن صفحه!

آیا می خواهید چند گام جلو تر برویم؟ چندین فرمان هشدار را در تگ SCRIPT قرار دهیم تا چندین کادر هشدار پشت سر هم به محض باز شدن صفحه نمایش داده شوند و البته برای هر پیام باید دکمه OK را کلیک کنیم تا به پیام بعدی برویم. خودتان این را امتحان کنید :

!چندین پیام هشدار به محض باز شدن صفحه!

این هم کدی که مسئول این پیامها است:
<head>
<title>javascript example 2</title>
<script language="javascript">
<!--
alert('خود اضافه کنید favorite لطفاً سایت ما را به منوی');
alert('را انتخاب کنید add to favorite گزینه favorite از منوی');
alert('می توانید این کا را با کلیدهای میانبر هم انجام دهید');
alert('را فشار دهید d فقط کلید کنترل را نگهدارید و کلید');
//-->
</script>
</head>

شما می توانید برای ظاهر شدن کادر هشدار از دکمه ها هم استفاده کنید. فقط کد را در جایی که می خواهید دکمه نشان داده شود قرار دهید. در این حالت شما نیازی به تگهای <script> هم ندارید. این هم یک نمونه از این نوع پیام هشدار:

این هم کد این اسکرپت:
<input type="button" value="اگر این صفحه را مطالعه کرده اید اینجا را کلیک کنید"
onclick="alert('از اینکه به سایت ما مراجعه کردید متشکریم باز هم سری به ما بزنید')">

ما در این دکمه از رویداد onclick استفاده کردیم. کار این رویداد هم مانند onmouseover است با این تفاوت که کد مربوطه را در هنگام کلیک کردن روی آن اجرا می کند.

نوشتن متن با استفاده از جاوا اسکرپت

در جاوا اسکرپت این امکان وجود دارد که متنی را نوشته و در صفحه نمایش بدهیم. متن مورد نظر را می توانیم قالب بندی کنیم و از تگهای HTML نیز در آن استافده کنیم. برای این کار از فرمان ()document.write استفاده می کنیم که یک فرمان جاوا اسکرپت مخصوص چاپ کردن خروجی در صفحه است. روش کار به صورت زیر است :
نوشتن متنهای ساده
<script language="JavaScript" type="text/javascript">
document.write('متن مورد نظر خود را اینجا بنویسید');
</script>

البته نقطه ویرگولی که در آخر فرمان نوشته شده تنها در صورتی الزامی است که بیش از یک فرمان در اسکرپت خود داشته باشیم.

برای نوشتن متن به این صورت کافی است تا فرمان بالا را در جایی از صفحه HTML که می خواهید متن به نمایش در آید بنویسید. در مثال زیر متنی با استفاده از جاوا اسکرپت در صفحه نمایش داده می شود، برای مشاهده مثال لینک زیر را کلیک کنید :

نوشتن متنهای ساده با استفاده از جاوا اسکرپت
نوشتن متنهای قالب بندی شده

با استفاده از فرمان document.write امکان نوشتن متنهای قالب بندی شده با استفاده از تگهای HTML هم وجود دارد. برای اینکار فقط کافیست متن HTML مورد نظر خود را در تابع ()document.write قرار دهید. برای مثال به کد زیر توجه کنید :
<script language="JavaScript" type="text/javascript">
document.write('<h1>این متن با استفاده از جاوا اسکرپت نوشته شده است!</h1>');
</script>

برای مشاهده نتیجه این مثال لینک زیر را کلیک کنید :

نوشتن متنهای قالب بندی شده با HTML توسط جاوا اسکرپت
تابع ()document.write با مقدار چند سطری

اگر بخواهیم متنی که با استفاده از جاوا اسکرپت متنی را بنویسیم که در صفحه در چند سطر نمایش داده شود به راحتی می توانیم با وارد کردم <br> در متن مورد نظر یا با سایر تگهای HTML این کار را انجام دهیم. اما اگر بخواهیم مقداری را که به تابع ()document.write می دهیم در چند سطر وارد کنیدم باید مقدار مورد نظر را در هر سطر از هم جدا کرده و با استفاده از عملوند رشته ای + آنها را در چند سطر به هم پیوند بزنیم.

نکته : نباید بدون استفاده از عملگر های مربوطه مقدار تابع بالا را در بیش از یک سطر بنویسید. در صورتی که متن مورد نظر خود را به این گونه در چند سطر بنویسید تابع کار نمی کند و احتمالاً با پیغام خطا مواجه می شوید.

اگر کد خود را به صورت زیر بنویسید با خطا مواجه خواهید شد :
<script language="JavaScript" type="text/javascript">
document.write('First part of text
Second part of text');
</script>

برای اینکه با خطا مواجه نشوید و کد شما کار حود را انجام دهد باید آنرا به صورت زیر بنویسید :
<script language="JavaScript" type="text/javascript">
document.write('First part of text'
+
'Second part of text');
</script>

برای آشنایی بیشتربا عملگرهای جاوا اسکرپت اینجا را کلیک کنید.

معرفی دستور شرطی if...else و کاربردهای مختلف آن

از دستورات شرطی برای انجام دستوراتی به شرط برقراری یک رابطه دیگر استفاده می شود. در طراحی صفحات وب بسیار پیش می آید که می خواهیم در شرایط خاصی صفحه یک رفتار مشخص داشته باشد و در موارد دیگر رفتار صفحه تفاوت داشته باشد. در این مواقع می توانیم از دستور شرطی if استفاده کنیم. با این دستور مشخص می کنیم اگر شرط خاصی برقرار بود یک عمل خاص انجام شود. ساختار این دستور به شکل زیر است :
دستور شرطی if
if (condition)
{
دستوری که در صورت درستی شرط اجرا می شود در اینجا قرار می گیرد
}

به یک مثال برای دستور if توجه کنید :
var test = confirm('اگر این پیام را تأیید کنید دستور شرطی اجرا می شود');

if (test == true) {
alert('شما دکمه مورد نظر را کلیک کردید و این پیام به نمایش در آمد');
}

برای اینکه کد بالا را آزمایش کنید لینک زیر را کلی کنید و در پیامی که نمایش داده می شود دکمه OK را کلیک کنید. اگر دکمه Cancel را کلیک کنید شرط بالا برقرا نمی شود و بدون اجرا شدن دستور شرطی صفحه مثال باز می شود.

برای مشاهده مثال بالا در عمل اینجا را کلیک کنید.
دستور شرطی if...else

برخی مواقع ممکن است بخواهیم دستور شرطی یک شرط را چک کند تا در صورت برقرار بودن آن شرط یک فرمان خاص را اجرا کند و در صورتی که شرط برقار نبود یک فرمان دیگر را به اجرا در آورد. در این موارد می توانیم از دستور if به همراه else استفاده کنیم. ساختار این دستور به شکل زیر است :
if (condition) {
دستوراتی که در صورت برقراری شرط اجرا می شوند.
}
else {
دستوراتی که در صورت عدم برقراری شرط اجرا می شوند.
}

در کد بالا ابتدا شرط بررسی می شود و در صورت برقراری آن دستورات مربوطه اجرا می شوند ولی در صورتی که شرط برقرار نباشد دستورات مربوط به قسمت else اجرا می شود.
var yourmark = prompt('یک شماره از 0 تا 20 وارد کنید :','');

if (yourmark > 10) {
alert('شماره ای که وارد کرده ای از 10 بزرگتر است');
}
else {
alert('عبارتی که شما وارد کرده اید از 10 بزرگتر نیست!');
}

برای مشاهده نتیجه مثال بالا لینک زیر را کلیک کنید و در کادری که نمایش داده می شود یک عدد از 0 تا 20 وارد کنید و دکمه OK را کلیک کنید.

مثال استفاده از دستور if...else
استفاده از دستور if..else if...else (دستورات شرطی تو در تو)

ممکن است در نظر داشته باشیم تا در صورت برقراری یک شرط یک دستور خاص اجرا شود و در صورتی که شرط برقرار نبود شرط دیگری بررسی شود و دستور مربوط به آن اجرا شود و در صورتی که هیچ یک از شرطهای قبل برقرار نبود دستور دیگری اجرا شود. در این مواقع می توانیم از دستور else if در دستور if...else قبلی استفاده کنید. به صورت زیر :
if (condition 1) {
دستوراتی که در صورت درستی شرط اول اجرا می شوند
}
else if (condition 2) {
دستوراتی که در صورت درستی شرط دوم اجرا می شوند
}
else {
دستوراتی که زمانی که هیچکدام از شرطها صحیح نباشد اجرا می شوند
}

در این روش محدودیتی از نظر تعداد شرطها وجود ندارد و می توانیم به تعداد نامحدود از دستور else if استفاده کنیم ولی در مواردی که تعداد این شرطها خیلی زیاد می شود بهتر است به جای این روش از دستور switch که بعداً توضیح داده خواهد شد استفاده کنیم.

در اینجا مثال قبل را با کمی تغییر برای این روش استفاده می کنیم :
var yourmark = prompt('یک شماره به دلخواه وارد کنید :','');

if (yourmark > 0 && yourmark < 100 ) {
alert('شماره وارد شده بین 0 تا 100 است');
}
else if (yourmark > 100) {
alert('شماره وارد شده از 100 بزرگتر است');
}
else {
alert('عبارت وارد شده یا 0 است یا به جای عدد از حروف استفاده کرده اید');
}

دستور شرطی switch در جاوا اسکرپت

با استفاده از دستور if امکان این وجود دارد که برنامه را حداکثر به یکی از دو جهت ممکن هدایت کنیم. یعنی اگر شرط مورد نظر برقرار بود اسکرپت یک سری کد را اجرا می کند و در صورت عدم برقراری شرط یک سری کد دیگر اجرا می شود. اگر بخواهیم برای اسکرپت خود مسیرهای بیشتری در نظر بگیریم یک راه موجود استفاده از دستورات if تو در تو است. این روش ممکن است در موارد جزئی کارایی داشته باشد اما اگر تعداد شرطها زیاد شود ما را مجبور می کند از تعداد زیادی if و else در اسکرپت خود استفاده کنیم که این مسئله هم باعث طولانی شدن برنامه و هم باعث گیج کننده شدن آن می شود از طرفی امکان اشتباه را هم بالا می برد.

راه حل دیگر استفاده از دستور شرطی switch است. این دستور را می توان در هنگامی که می خواهیم یک متغیر را با چندین مقدار مقایسه کنیم و مقدار متناسب با آنرا پیدا کنیم کار برد دارد. ساختار این دستور به صورت زیر است :

switch(x)
{
case مقدار اول:
این کد در صورت برابری متغیر x با مقدار اول اجرا می شود
break
case مقدار دوم:
این کد در صورت برابری متغیر x با مقدار دوم اجرا می شود
break
default:
این کد در صورتی اجرا می شود که مقدار متغیر x با هیچکدام از مقادیر ذکر شده برابر نباشد
}

در این دستور مقدار متغیر معرفی شده در قسمت switch با مقادیر آورده شده در هر case مقایسه می شود. در صورت مساوی بودن مقادیر کد همان case اجرا می شود و با استفاده از دستور break آورده شده در هر قسمت برنامه پس از اجرای کد آن قسمت به خارج از دستور switch هدایت می شود. در غیر این صورت برنامه به سراغ case بعدی می رود و در صورتی که مقدار متغیر مورد نظر با هیچکدام از case ها برایر نبود کد قسمت default اجرا خواهد شد.

قابل ذکر است که استفاده از default اختیاری است و شما بنا به نیاز خود می توانید از آن استفاده کرده یا آنرا حذف کنید.در دستور switch محدودیتی در تعدار case ها وجود ندارد و می توانید به هر تعدادی که نیاز داری از این مورد استفاده کنید.

در این قسمت به ذکر یک نمونه برای ادستور switch می پردازیم :

به کدی که در اینجا آورده شده است توجه کنید. پس از جرای این کد کادری باز می شود که از شما میخواهد عددی را وارد کنید. با وارد کردن عدد در این کادر و تأیید آن پیامی متناسب با روز معادل آن عدد در هفته ظاهر می شود. البته ما این کار را فقط برای اعداد 1 تا 3 انجام دادیم، شما در صورت تمایل می توانید آنرا تکمیل کنید :

var x=prompt('لطفاً یک عدد بین 1 تا 7 وارد کنید :',' ');

switch (x) {
case '1':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « شنبه » است');
break
case '2':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « یکشنبه » است');
break
case '3':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « دوشنبه » است');
break
case '4':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « سه شنبه » است');
break
case '5':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « چهارشنبه » است');
break
case '6':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « پنجشنبه » است');
break
case '7':
alert('شماره وارد شده مربوط به روز « جمعه » است');
break
default:
alert('روز مربوط به شماره وارد شده در این برنامه وجود ندارد');
}

رویداد onMouseover

وقت اون رسیده که نوشتن اولین اسکرپت خود را شروع کنید. این یکی راحته چون مجبور نیستیم درگیر اضافه کردن تگهای SCRIPT شویم. این اسکرپت کوچک به دلخواه شما وقتی نشانگر ماوستان روی یک لینک قرار می گیرد متنی را در نوار وضعیت مرورگرتان می نویسد. به مثال نگاه کنید:

<a href ="JavaScript_2.htm"
onMouseover="window.status='« آموزش جاوا اسکرپت »';return true">
ماوس خود را روی این لینک قرار دهید!!!
</a>

شما هم امتحان کنید و ببینید چگونه کار می کند. نشانگر ماوس خود را روی لینک زیر قرار دهید ولی کلیک نکنید (اگر کلیک کنید، چون در کد بالا آدرس لینک، آدرس همین صفحه است پس از کلیک کردن دوباره همین صفحه باز می شود). حالا پایین پنجره مرورگر خود به نوار وضعیت نگاه کنید باید این جمله را بینید: « آموزش جاوا اسکرپت »

ماوس خود را روی این لینک قرار دهید!!!


بسیار خوب، این چیزی است که با فرمان onMouseover اتفاق می افتد:

1.

" "=onMouseover
این شکل فرمان onMouseover است. مرورگر انتظار فرمان دیگری بین دو علامت دابل کوت ( " ) را دارد.
2.

'« آموزش جاوا اسکرپت »'=window.status
این فرمان به مرورگر میگوید که جمله ای را در نوار وضعیت بنویسد. شما می توانید جمله بین دو علامت ( ' ) را با آنچه که می خواهید در نوار وضعیت به نمایش در آید جابجا کنید.
3.

return true
عبارت را تأیید کرده و مرورگر آن را نمایش می دهد.

دلیل استفاده از علامت سینگل کوت ( ' ) در فرمان window.status این است که window.status خود قسمتی از فرمان onMouseover است که از ( " ) استفاده کرده است. اگر دوباره از علامت دابل کوت ( " ) استفاده کرده بودیم ممکن بود مرورگر در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهد گیج می شد. چون ممکن بود علامت دابل کوت دوم را به منزله پایان فرمان onMouseovr تلقی کند و فرمان جدیدی را با window.status شروع کند: onMouseover=""window.statuse

مشکلی که ممکن است در اینجا به وجود آید پاک نشدن متنی است که می خواستید در نوار وضعیت نمایش داده شود. دو راه برای از بین بردن این مشکل وجود دارد. یکی استفاده از فرمان onMouseout است، و دیگری فرا خواندن تابعی که متن را پس ار مدتی پاک می کند. راه دوم نیازمند استفاده از توابع و اسکرپت تگها است. در اینجا آسانترین راه را به شما نشان می دهم: استفاده از فرمان onMouseout :
<a href ="JavaScript_2.htm"
onMouseover="window.status='متن خود را اینجا قرار دهید'; return true"
onMouseout="window.status=' '; return true">
لینک خود را اینجا قرار دهید
</a>

این فرمان متن نوار وضعیت را وقتی که نشانگر ماوس روی آن نیست ناپدید می کند. مانند زیر:

لینک خود را اینجا قرار دهید

در حقیقت ما همان کار قبل را تکرار کردیم ولی به جای متن از فضای خالی در فرمان window.status استفاده کردیم.

این اسکرپت جالب و مفید است و می تواند به بازدید کنندگان صفحه شما کمک کند تا بهتر بدانند لینک آنها را به چه صفحه ای می برد. و می توانند توضیحات شما را در مورد لینک ببینند.

دکمه ها و موارد استفاده آنها

ما برای نوشتن اسکرپت با استفاده از دکمه ها، ابتدا باید بدانیم چگونه می توان یک دکمه را در یک صفحه قرار داد. برای این کار شما باید از تگهای <FORM> در اطراف تگ دکمه استفاده کنید. در مثال زیر نمونه یک HTML که یک دکمه را در یک صفحه قرار می دهد آورده شده است:
<FORM>
<INPUT type="button" value="اینجا کلیک کنید" name="button1">
</FORM>

این فرمان یک دکمه را در صفحه شما قرار می دهد، اما اگر روی آن کلیک کنید اتفاقی نمی افتد...

در زیر کار هر قسمت از فرمان بالا را می بینیم:

1. <FORM>
این قسمت یک فرم را ایجاد می کند بنابر این ما می توانیم یک دکمه بسازیم.
2. <INPUT>
این تگ به ما اجازه می دهد نوعی ناحیه ورودی بسازیم.
3. "type="button
این فرمان ناحیه ورودی ما را به عنوان یک دکمه تعریف می کند.
4. "اینجا کلیک کنید"=value
این متنی است که افراد روی دکمه می بینند. شما می توانید هر چیزی را که می خواهید بینندگانتان روی دکمه ببینند اینجا بنویسید.
5. "name="button1
شما می توانید برای مراجعات بعدی یا احتمالاً استفاده در یک اسکرپت به دکمه خود یک نام بدهید.

احتمالاً شما نمی خواهید یک دکمه بسازید که کاری انجام نمی دهد. در زیر یک فرمان جاوا اسکرپت آورده شده است که مرورگر را مجبور می کند وقتی دکمه را کلیک کردید عکس العمل نشان دهد:
onClick="javascript command"

فقط این فرمان را در تگ INPUT قرار دهید که دکمه را با آن ساختید، مانند زیر:
<INPUT type="button" value="اینجا کلیک کنید" name="button1" onClick=" ">

برای مثال ما می توانیم مانند فرمان onMouseover در این دکمه نیز استفاده کنیم و متنی را در نوار وضعیت پنجره چاپ کنیم!
<FORM>
<INPUT type="button" value="اینجا کلیک کنید" name="Button2"
onClick="window.status='متن خود را اینجا بنویسید'; return true">
</FORM>

حالا دکمه را فشار دهید و به متن نوار وضعیت نگاه کنید:

شما می توانید با استفاده از دکمه ها به بینندگان خود اجازه دهید رنگ زمینه صفحه را برای خودشان تغییر دهند. فقط از فرمان زیر به جای فرمان window.status استفاده کنید:
document.bgColor='رنگ مورد نظر به زبان انگلیسی نوشته شود'

فرمان زیر را به عنوان تمرین فرمان onClick وارد کنید:
<FORM>
<INPUT type="button" value="Chenge Background Color" name="button3" onClick="document.bgColor='yellow'">
</FORM>

حالا شما دکمه ای مانند زیر دارید که با کلیک کردن بر روی آن زمینه صفحه به رنگ زرد در می آید!

شما می توانید به هر تعداد که می خواهید از این دکمه ها اضافه کنید، فقط مطمئن شوید که آنها گزینه بازگشت به حالت اولیه را نیز داشته باشند. اسکرپت زیر به شما چهار گزینه می دهد : سفید، زرد، قرمز و آبی . می توانید از دکمه «بازگشت به رنگ اولیه!» برای بازگرداندن تصویر زمینه این صفحه استفاده کنید. کدی که در این صفحه از آن استفاده شده است به دلیل وجود تصویر زمینه کمی با کد زیر متفاوت است ولی کارایی آن تفاوتی ندارد.
<FORM>
<INPUT type="button" value="تغییر رنگ زمینه به سفید"
name="button6" onClick="document.bgColor='white'"><br>
<INPUT type="button" value="تغییر رنگ زمینه به زرد "
name="button3" onClick="document.bgColor='yellow'"><br>
<INPUT type="button" value="تغییر رنگ زمینه به قرمز "
name="button4" onClick="document.bgColor='red'"><br>
<INPUT type="button" value="تغییر رنگ زمینه به آبی"
name="button5" onClick="document.bgColor='#66CCFF">
</FORM>

برای دکمه چهارم به جای نام رنگ از معادل هگزادسیمال رنگها استفاده شده است. برای یافتن معادل هگزادسیمال رنگها و توضیح درباره آنها می توانید به این صفحه مراجعه کنید.

حالا شما سه دکمه دارید، آنها را امتحان کنید!




در اسکرپت آخری که در این قسمت بررسی می کنیم، اجازه می دهیم تا یک دکمه به عنوان یک لینک عمل کند. به این منظور فقط فرمان زیر را برای فرمان onClick استفاده کنید:
window.location='URL'

برای مثال این هم اسکرپتی که شما را به صفحه آموزش جاوا اسکرپت ما می برد:
<FORM>
<INPUT type="button" value="آموزش جاوا اسکرپت" name="button6"
onClick="window.location='./'">
</FORM>

این هم دکمه، آن را امتحان کنید تا به سرفصل آموزش جاوا اسکرپت بروید:

آموزش کار با تاریخچه مرورگر با استفاده از جاوا اسکرپت

مرورگر ها به صورت پیش فرض آدرس و حتی خود صفحاتی را که کاربر مشاهده می کند ذخیره می کنند. این آدرسها به ترتیبی که کاربر آنها را مشاهده کرده است در تاریخچه (history) مرورگر ثبت می شوند و دکمه های Back و Forward پنجره مرورگر بر اساس این تاریخچه کار می کنند. با استفاده از جاوا اسکرپت می توانیم به این تاریخچه دسترسی داشته باشیم و با کمک آن مسیر کاربران را هدایت کنیم.

ما برای کار با تاریخچه مرورگر در اینجا از دکمه های HTML استفاده می کنیم که با کمک رویداد onclick در هنگام کلیک کردن روی این دکمه ها دستورات مورد نظر ما اجرا خواهند شد. در اینجا می توانید کد HTML مربوط به ساخت این دکمه ها را مشاهده کنید (البته مقدار مربوط به شناسه onclick مربوط به دستورات جاوا اسکرپت است که بعداً وارد خواهد شد) :
<input type="button" value="متن روی دکمه" onclick="">

برای آشنایی بیشتر با رویداد های HTML می توانید از صفحه رویدادهای مربوط به صفحه کلید و ماوس در HTML استفاده کنید. (لینک در صفحه جدید باز خواهد شد)

دستورات مختلفی برای کار با تاریخچه مرورگر وجود دارد که همه آنها از شیء history استفاده می کنند. در ادامه می توانید تعدادی از این دستورات را که با بیشتر مرورگرها کار می کنند مشاهده کنید
history.back()

از این فرمان می توانید جهت هدایت کاربران به صفحه ای که قبل از صفحه کنونی در پنجره مرورگر مشاهد کرده اند استفاده کنید. این دستور دقیقاً مانند دکمه Back در پنجره مرورگر عمل می کند و در صورتی که صفحه کنونی اولین صفحه ای باشد که از زمان باز شدن پنجره نمایش داده شده باشد این دستور کاربردی ندارد. برای مشاهده یک نمونه از کاربرد این دستور می توانید لینک را کلیک کنید :

برای مشاهده کاربرد دستور ()history.back اینجا را کلیک کنید

در اینجا می توانید کئ مورد استفاده در مثال بالا را مشاهده کنید :
<input type="button" value="برای بازگشت به صفحه قبل اینجا را کلیک کنید" onclick="history.back()">
history.forward()

در صورتی که بازدید کننده قبلاً از دکمه Back در مرورگر خود استفاده کرده باشد یا با استفاده از دستور
()history.back به صفحه قبلی باز گشته باشد می توانیم از دستور ()history.forward برای هدایت بازدید کننده به صفحه ای که پس از صفحه کنونی باز کرده است استفاده کنیم. این دستور کاربردی مشابه دکمه Forward در پنجره مرورگر دارد و کاربرد آن عکس کاربرد ()history.back است.

دکمه زیر با استفاده از دستور ()history.forward شما را به صفحه ای که برای مثال مربوط به بازگشت به صفحه قبلی مشاهده کرده اید هدایت می کند :

می توانید کد استفاده شده در ساخت دکمه بالا را در اینجا مشاهده کنید :
<input type="button" value="نمایش صفحه بعدی" onclick="history.forward()">
history.go()

با استفاده از دستورهای ()history.back و ()history.forward فقط امکان این وجود دارد که کاربران را یک صفحه به عقب یا جلو هدایت کنیم. اگر بخواهیم بازدید کننده را به چندین صفحه عقب یا جلو هدایت کنیم باید از دستور ()history.go استفاده کنیم.
1- استفاده از مقداری مثبت برای ()history.go

اگر برای دستور ()history.go از مقداری مثبت استفاده شود کاربر به همان تعداد صفحه در تاریخچه مرورگر به جلو هدایت می شود. به کد زیر توجه کنید :
<input type="button" value="متن روی دکمه" onclick="history.go(3)">

کد بالا دکمه ای را می سازد که کلیک کردن بر روی آن همان کاری را انجام می دهد که سه بار فشار دادن دکمه Forward در پنجره مرورگر انجام می دهد.

در صورتی که دستور به صورت (1)history.go نوشته شود مانند دستور ()history.forward عمل می کند.
2- استفاده از مقدار صفر برای ()history.go

در صورتی که این دستور به صورت (0)history.go نوشته شود باعث باز بارگذاری مجدد همان صفحه خواهد شد. برای مثال به کد زیر و دکمه ساخته شده با آن توجه کنید :
<input type="button" value="بارگذاری مجدد صفحه" onclick="history.go(0)">

این هم دکمه ساخته شده :

3- استفاده از مقادیر منفی برای ()history.go

اگر بخواهیم کاربر را چند صفحه در تاریخچه مرورگر به عقب هدایت کنیم می توانیم برای دستور ()history.go از مقادیر منفی استفاده کنیم. برای مثال به کد زیر توجه کنید :
<input type="button" value="متن روی دکمه" onclick="history.go(-3)">

این کد دکمه ای را می سازد که وقتی کاربر آنرا کلیک کند به سومین صفحه ای که قبل از صفحه کنونی در پنجره مرورگر بازدید کرده است هداین می شود. کاربرد این دکمه در اینجا مشابه سه بار فشار دادن دکمه Back در پنجره مرورگر است.
history.length

با استفاده از دستور history.lentgh می توانید تعداد صفحاتی را که در تاریخچه مرورگر وجود دارد پیدا کنید. یعنی با استفاده از این دستور می توانیم به تعداد صفحاتی که از زمان باز شدن پنجره مرورگر در آن نمایش داده شده است پی ببریم. برای مثال می توانید با کلیک کردن بر روی لینک زیر تعداد صفحات ذخیره شده در تایریخچه پنجره مرورگر خود را پیدا کنید :

نمایش تعداد صفحات موجود در تاریخچه مرورگر

در اینجا می توانید کد مورد استفاده در ساخت لینک بالا را مشاهده کنید :
<a href="javascript:alert(history.length)">
نمایش تعداد صفحات موجود در تاریخچه مرورگر
</a>

درخواست اطلاعات از کاربر

بیایید فرض کنیم می خواهیم نام فردی را قبل از ورود به صفحه بپرسیم و سپس نام آنها را در صفحه برای خودشان نمایش دهیم. این کار را با استفاده از جاوااسکرپت می توان انجام داد. فرمانی که برای این کار استفاده می شود به این صورت است:
prompt('سؤال شما', ' ');

این فرمان یک پنجره را قبل از باز شدن صفحه نمایش می دهد که سؤال شما در آن پرسیده می شود و بیننده می تواند جواب خود را در کادری که برای او در نظر گرفته شده بنویسد. دو سینگل کوت بعدی جواب پیش فرض شما برای سؤال است. اگر شما چیزی بین این دو سینگل کوت ننویسید، بیننده با یک لیست خالی، آماده برای نوشتن مواجه می شود. این پیغام قبل از بارگذاری صفحه نمایش داده می شود پس شما می توانید پاسخ بیننده را در صفحه نمایش دهید.
اگر مثالی در این مورد می خواهید لینک زیر را کلیک کنید. در صفحه مثال نام شما پرسیده می شود و پس از وارد کرده آن، نام شما در صفحه جدید نمایش داده می شود:

لینک صفحه آزمایشی

حالا به سراغ اسکرپتی که این کار را انجام می دهد می رویم. توجه داشته باشید که دستورات prompt و if/else در بخش HEAD صفحه وارد می شوند ولی نام کاربر در بخش BODY صفحه مشاهده می شود.

<html dir="rtl" >

<head>
<script language="javascript">
<!--
var yourname=prompt('لطفاً نام خود را وارد کنید', '');
if ( (yourname=='') || (yourname==null) )
{
yourname="ناشناس";
}
//-->
</script>
</head>

<body>
<script language="javascript">
<!--
document.write("<center><h1>سلام " +yourname+ " ،به سایت ما خوش آمدید <\/h1><\/center>");
//-->
</script>
</body>

</html>

اولین چیزی که اتفاق می افتد این است که متغیر yourname مقداری را که کاربر برای آن وارد می کند به خود می گیرد. پس مقدار متغیر yourname معادل استرینگی است که نام کاربر را می سازد.

دستور if/else نام « ناشناس » را در صورتی که کاربر نامی را وارد نکند به عنوان مقدار متغیر yourname قرار می دهد. این دستور چک می کند که اگر نامی وارد نشود (null) و یا اگر فضای خالی وارد شود، مقدار « ناشناس » را به متغیر yourname می دهد.

در بخش body متن دوباره از تگ script استفاده می کنیم تا کدهای جاوا اسکرپت از بقیه متن html متمایز شود. در این قسمت ما از یک فرمان جدید یعنی ;(" ")document.write استفاده کرده ایم. این همان چیزی است که به متغیر yourname اجازه نوشته شدن در صفحه html را می دهد. ما در این پیغام دو استرینگ را به علاوه متغیر yourname در صفحه می نویسیم. متغیر yourname در این فرمان بین دو دابل کوت قرار نمی گیرد چون یک مقدار است نه یک استرینگ، (البته مقدار متغیر yourname یک استرینگ است). به دلیل اینکه متغیر yourname یک استرینگ نیست ما از دو علامت بعلاوه در ابتدا و انتهای آن استفاده می کنیم. این سری نوشته ها مرورگر را وادار می کند ابتدا یک استرینگ سپس مقدار متغیر و سپس استرینگ دوم را بنویسد. چون ما در حال نوشتن یک کد جاوا اسکرپت هستیم برای اینکه بتوانیم متنی را در صفحه بنویسیم نمی توانیم مانند نوشتن متن در html عمل کنیم، و باید متن مورد نظر را بین دابل کوت و در قالب استرینگ در صفحه بنویسیم.

شاید متوجه شده باشید تگهای پایانی h1 و center به گونه ای متفاوت با قبل نوشته شده اند ( <h1/\> ). این تفاوت بدین دلیل است که اسلش در جاوا اسکرپت به معنای تقسیم است و برای جلوگیری از اشتباه شدن آن با علامت تقسیم از یک بک اسلش قبل از آن استفاده می کنیم. در نتیجه استفاده از یک بک اسلش ( \ ) و بلافاصله بعد از آن یک اسلش ( / )

تنظیم خاصیت float برای عناصر HTML از طریق جاوا اسکرپت

امروز با در خواست یکی از بازدید کنندگان در مورد خاصیت float و جاوا اسکرپت صحبت میکنیم. احتمالاً با خاصیت float در CSS آشنایی دارید. این خاصیت به ویژه وقتی مورد استفاده قرار میگیرد که طراح قصد داشته باشد بدون استفاده از جدولها چهارچوب صفحه را طراحی کند.

این خاصیت باعث میشود تا یک بلوک HTML بسته به مقداری که به این ویژگی داده میشود تا حد امکان در سمت چپ یا راست المنت والد آن نمایش داده شود، به طوری که سایر المنتها و متن موجود در المنت والد در اطراف بلوک مورد نظر قرار گیرند. توضیح بیشتر در مورد این خاصیت مربوط به بخش آموزش CSS هست بنابراین به همین مقدار توضیح بسنده میکنیم.

برای اختصاص دادن یک ویژگی CSS به المنتهای HTML از شیء style استفاده می شود. اما این نکته را باید در نظر داشته باشیم که float از کلمات کلیدی رزرو شده در جاوا اسکرپت است. به همین دلیل نمیتوانیم از متد style.float برای این منظور استفاده کنیم.

برای جلوگیری از تداخل بین float مورد استفاده در CSS و کلمه کلیدی float در جاوا اسکرپت به منظور اختصاص این ویژگی به المنتهای HTML از متد cssFloat استفاده میکنیم. برای درک بهتر میتوانید به مثال زیر در دو حالت قبل و بعد از اختصاص این ویژگی با به المنت توجه کنید:
<div style="border:1px #666 dashed; width:50%; margin:10px auto">
<div style="width:100px; height:100px; background: #fc0;">بلوک مورد نظر قبل از اختصاص ویژگی</div>
<p>این متن قبل از اختصاص ویژگی به المنت در زیر بلوک نمایش داده میشود</p>
</div>

قبل از اختصاص ویژگی float:
بلوک مورد نظر قبل از اختصاص ویژگی

این متن قبل از اختصاص ویژگی به المنت در زیر بلوک نمایش داده میشود

کد مربوط به اعمال ویژگی با استفاده از جاوا اسکرپت:
<div style="border:1px #666 dashed; width:50%; margin:10px auto">

<div id="my-block-2" style="width:100px; height:100px; background: #fc0;">بلوک مورد نظر قبل از اختصاص ویژگی</div>
<p>این متن قبل از اختصاص ویژگی به المنت در زیر بلوک نمایش داده میشود</p> <br clear="all">
</div>

<script type="text/javascript"> document.getElementById("my-block-2").style.cssFloat = "right"; </script>

و در انتها این چیزی هست که در مرورگر نمایش داده خواهد شد:
بلوک مورد نظر پس از اختصاص ویژگی

این متن پس از اختصاص ویژگی به المنت در کنار بلوک نمایش داده میشود

مقادیر زیر را میتوان برای متد cssFloat به کار برد:

noen :
این مقدار پیش فرض متد هست و تأثیر float را بر روی المنت خنثی میکند.
right :
این مقدار باعث می شود تا بلوک مورد نظر تا حد امکان در سمن راست المنت والد خود قرار گیرد.
left :
این مقدار باعث میشود تا بلوک مورد نظر تا حد امکان در فضای سمت چپ المنت والد خود قرار گیرد.

در پایان این مقاله باید به این نکته اشاره کنم که مقادیر متد cssFloat از نوع رشته ای (String) هستند پس باید در کد جاوا اسکرپت در کوتیشن نوشته شوند.